پست های انتقال مانند پست های توزیع هستند با این تفاوت که انرژی بیشتری را تأمین می کنند و ولتاژ خطوط انتقال را تا سطح ولتاژ خطوط فوق توزیع کاهش می دهند. سیستم های انتقال تحت ولتاژ kV ۶۹–۷۵۰ کار می کنند.
خطوط انتقال منشعب از یک پست مرتبط با نیروگاه، همانند پست انتقال می باشند با این تفاوت که آنها ولتاژ انرژی تولید شده توسط ژنراتور را تا سطح ولتاژ انتقال افزایش می دهند. ولتاژ ژنراتورها به علت محدودیت های عایقی در حدود چند هزار ولت است. در این پست ترانسفورماتور و باس بار توسط وسایل حفاظتی مثل کلید و برقگیر حفاظت می شوند.
در تمام سیستم قدرت که در بالا توضیح داده شد سطح مقطع هادی ها به اندازه کافی بزرگ هستند تا تلفات انرژی به حداقل برسد. به علاوه خازن و رگولاتور ولتاژ در نقاط مهم شبکه توزیع نصب می شوند تا افت ولتاژ و تلفات شبکه در محدوده قابل قبول باقی بمانند.
در بسیاری از سیستم های توزیع، تعدادی از المان های بین تولید و مصرف مورد نیاز نیستند و در مناطقی مانند یک شهر کوچک که توسط یک نیروگاه واقع در نزدیکی آن تغذیه می شود، ممکن است فیدرهای توزیع مستقیماً از پست نیروگاهی خارج شوند و بقیه المان ها حذف گردد.
در مناطقی که چگالی بار بالاست و باید قابلیت اطمینان سیستم بالا باشد، سیستم توزیع بسیار پیچیده و پر هزینه می شود. چندین سیستم ثانویه اصلی به صورت حلقه یا شبکه به هم متصل می گردند. ترانسفورماتورهایی که این سیستم های ثانویه اصلی با شبکه ثانویه را تغذیه می کنند، از چندین فیدر اولیه مختلف تغذیه می شوند.
در مواقعی که یک یا تعداد بیشتری از این فیدرها از حوزه سرویس دهی خارج می گردند شبکه ثانویه از فیدرهای باقیمانده تغذیه شده سرویس دهی به مصرف کننده قطع نمی شود.
برای جلوگیری از برگشت جریان از شبکه ثانویه (از طریق ترانسفورماتورها به فیدرهای خارج از سرویس)، کلید های اتوماتیک که حفاظت کننده های شبکه نامیده می شوند، بین ثانویه ترانسفورماتورها و شبکه سیستم ثانویه قرار می گیرند. این کلیدها هنگامی که جهت جریان معکوس می گردد به طور اتوماتیک باز می شوند.
به طور کلی سیستم های توزیع شامل پست های توزیع، فیدرهای اولیه (فشار قوی) ترانسفورماتورها، فیدرهای سیستم ثانویه اصلی (فشار ضعیف)، مصرف کننده ها و وسایل حفاظتی هستند.
